W naszej ofercie znajdą Państwo szeroki wachlarz tradycyjnych wypieków tureckich. Aby zachować oryginalność przepisów oraz niepowtarzalny smak naszych wyrobów, korzystamy wyłącznie z najlepszej jakości naturalnych surowców. Wszystkie produkty wykonywane są ręcznie z najwyższą starannością.
Baklawa to słynny, słodki deser. Wiele krajów rości sobie prawo do baklawy, jako swojego narodowego przysmaku. Jest wiele wariantów baklawy, w zależności od regionu, w którym jest wyrabiana, ale podstawą jest zawsze ciasto filo, siekane orzechy i słodki syrop. Klasyczną baklawę przygotowuje się z ciasta filo (listkowego – z greckiego filo oznacza liść). Na Bałkanach ciasto to zwie się korą. Każda z warstw cienkiego ciasta przełożona jest warstwami pokrojonych orzechów (włoskich lub migdałów) wymieszanych z cukrem lub miodem. Całość przekładańca zapieka się. Po ostudzeniu baklawę kroi się w kwadraty, romby, a następnie polewa się ją lukrem lub syropem na bazie wody, cukru i soku cytrynowego. Górę posypuje się kawałeczkami niesolonych orzechów pistacjowych. Ten orientalny deser był doskonalony za każdym razem, gdy następowały poważne zmiany w Środkowym i Bliskim Wschodzie. Rejon ten był świadkiem pojawiania się i przenikania najstarszych kultur i cywilizacji, z których każda modyfikowała baklawę w zależności od indywidualnych preferencji. Rozmaite kuchnie Cesarstwa Otomańskiego kształtowały się i rozwijały w w Pałacu w Konstantynopolu. Najstarsze wzmianki o baklawie są obecne w pamiętnikach kuchennych Pałacu Topkapi, z czasów Fatiha. Według nich baklawa była pieczona w Pałacu już w 1473 roku. Do XIX wieku, deser ten był uznawany za luksus, na który niewielu było stać. Mimo że współcześnie baklawa nie jest zarezerwowana tylko dla najbogatszych, wciąż w Turcji istnieje powiedzenie „nie jestem wystarczająco bogaty, by jeść baklawę codziennie”. Duży wkład w przepis na baklawę mieli bez wątpienia Grecy. Tamtejsi żeglarze i handlarze, którzy podróżowali ze Wschodu do Mezopotamii, szybko odkryli urok baklawy i zaadaptowali ją na swoim rodzimym gruncie. Największą zasługą Greków w rozwój tego deseru jest utworzenie techniki wyrabiania ciasta, które pozwalało na rozwałkowywanie go na płaty cienkie jak liść. Było to dość ciekawe w porównaniu do twardego, “chlebowego” ciasta Asyryjczyków.